Gözlerinin renginde bir sis oturmuş gözlerime,
bir zenci gırtlağındaki "do major" kadar yoğun bir açlığa gebe,
üşüdüğümü unutturan, tam şah damarımın üstünde bir gezgindin,
bastığın her yer zaten tahriplenmişti, (unutmuştuk unutulmaması gerekeni tarihimiz felçli bir bedeviydi sadece)
ve nice mayından acınası bir aşkın tortusu kalmış geriye
mülteciydim sadece bir "do major" gibi
denizaşırı sürgün...
Her sürgün gibi; aldığım nefes çoğaldıkça,
ben tenhalaşıp ölüyorum...
